In mijn jeugd was ik gefascineerd door de naaimachines van mijn opa. Ik zag dat er mensen bij hem kwamen om hun kleding te laten vermaken of repareren. Met ongekende precisie zat mijn opa urenlang achter de naaimachines en gaf hij kleding een tweede leven. Dit inspireerde mij enorm; mijn interesse voor mode, duurzaamheid en de naaimachines was gewekt.
Mijn leven ligt compleet overhoop als ik in 2006, tijdens mijn laatste jaar van de kunstacademie een ernstig ongeluk krijg. Ik moet opnieuw leren lopen en revalideer een jaar waarin ik een belangrijke levensles heb geleerd:
“Ik moet gaan voor mijn passie, ik wil leren naaien! Ik leef nu en morgen kan het anders zijn…ik heb een sterke behoefte iets moois en nuttigs te maken voor een ander, ik wil een ander daar elke dag blij mee maken.”
Ik vind mijn passie in het naaien. En put kracht uit het creëren van een kledingstuk, waarin ik me mooi en zelfverzekerd voel.
Altijd heb ik een obsessie voor tassen gehad, en maak op een dag mijn eerste tas van vilt met imitatieleren hengsels. Daarbij loop ik tegen de beperkingen aan van mijn naaimachine en zoek ik uit hoe ik met écht leer zou kunnen werken. Ik ontdek de wereld van leer bij een particuliere opleiding: Het Leerlokaal in Arnhem. Gelijk tijdens mijn eerste les voel ik: dit is het!
Ik wil je meenemen in mijn wereld, alle liefde die ik heb zit in de tas.
Je hoeft hem alleen nog maar te dragen…
